ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันเกิดมาในครอบ

ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันเกิดมาในครอบครัวชาวนาและทำการค้าขาย ฉันมีพี่น้องด้วยกันหกคน ซึ่งประกอบด้วยพี่ชาย 3 คน พี่สาว 1 คน และน้องชาย 1 คน ฉันเป็นลูกคนที่ห้า จำได้ว่าในทุกๆ เช้าเราต้องตื่นตั้งแต่ไก่ขันคือตีหก เพื่อเตรียมตัวทำกับข้าวหุงหาอาหารและออกไปทำงาน ตอนนั้นฉันได้ 3 ขวบ พ่อกับแม่จะทิ้งให้ฉันอยู่ตาและยาย ซึ่งพ่อกับแม่ไม่มีเวลาดูแลเพราะต้องไปไร่นาทุกๆวัน อาหารที่คุ้นตาฉันกับพี่สาวตลอดคือข้าวต้มธรรมดา ที่ไม่ได้ใส่อะไรเลย แต่ก็อร่อย และอาหารที่ดีที่สุดที่ได้รับประทานในวัยเด็กคือไข่เจียว ซึ่งชีวิตความเป็นอยู่ในสังคมชนบทเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับอาชีพของพ่อกับแม่ที่มีรายได้ไม่แน่นอน
พอฉันอายุได้ 4 ขวบ พ่อก็ฝากเข้าเรียนโรงเรียนรัฐบาลในหมู่บ้าน ซึ่งเข้าเรียนอนุบาล1ตอนนั้นชุดนักเรียนใส่ไปโรงเรียนยังไม่มี ต้องใส่ชุดอยู่บ้าน ส่วนเพื่อนคนไหนที่พ่อแม่มีเงินก็จะมีชุดนักเรียนใส่มาโรงเรียน แต่ฉันไม่น้อยใจเพราะรู้ดีว่าพ่อกับแม่คงไม่มีเงินซื้อให้ และต้องเดินไปกลับโรงเรียนวันละ 2 กิโลเมตร พอฉันขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่1ก็เอาชุดใส่ไปเรียน ในขณะที่พี่สาวอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 พอเริ่มเข้าเรียนก็มีเพื่อนมากมาย ฉันเริ่มอ่านหนังสือ ก.ไก่ เริ่มอ่านตัวเลข เป็น หลังจากกลับมาจากโรงเรียนก็มีพี่สาวสอนหนังสือให้ ฉันเป็นเด็กที่ตัวเล็กกว่าเพื่อนในห้อง ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้มาก หลังจากที่พี่สาวจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ขณะนั้นฉันได้ 8 ขวบ พี่สาวต้องย้ายไปเรียนต่อที่อื่นซึ่งอยู่ไกลจากบ้านต้องไปอาศัยอยู่กับตายาย ฉันเองต้องรับหน้าที่แทนพี่สาวหลังจากกลับบ้านในตอนเย็นต้องหุงข้าว ทำกับข้าว เช่นตำน้ำพริก ต้มผัก เป็นต้น เพื่อที่พ่อแม่กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ จะได้ทานข้าว ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็จะตามพ่อกับแม่ไปทำงานที่ไร่นา ไปถางหญ้า ปลูกข้าว ปลูกถั่ว หาผักหาปลา แดดร้อนก็ต้องทนสีผิวเลยคล้ำจนทุกวันนี้
พอฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เริ่มที่จะออกไปรับจ้างปลอกหัวหอม ฉันก็ภูมิใจที่ได้เงินมาใช้ ฉันจะนำเงินที่ได้ไปให้กับแม่ให้แม่ซื้อกับข้าว พอปิดเทอมใหญ่ในช่วงเดือนมีนาคม ฉันจะดีใจมากเพราะจะได้หาเงินเก็บในช่วงปิดเทอม งานที่ทำคือรับจ้างปลอกกระเทียม นี้แหละที่เป็นแหล่งหาเงินของฉัน ฉันจะตื่นนอนแต่เช้าทุกวันเพื่อไปรับจ้างปลอกกระเทียมกับเพื่อนเพื่อน กว่าจะกลับก็ตอนเย็น เงินที่ได้ในแต่ละวันแม้จะน้อยฉันก็ภูมิใจที่ไม่ต้องขอเงินพ่อกับแม่ ไม่ต้องเป็นภาระพ่อกับแม่ และยังเก็บไว้ซื้อสมุดดินสอ ตอนเปิดเทอมได้ด้วย สมัยเด็กฉันนั้นบางครั้งก็ดื้อจนโดนตีก็มี นั่นก็เป็นชีวิตวัยเด็กที่มีอะไรมากมายผ่านเข้ามาซึ่งเรานั้นไม่สามารถจะย้อนไปได้แล้ว
ชีวิตในวัยเด็กของฉันนั้นอาจจะเหมือนใครหลายๆคนเพราะพื้นฐานเด็กชนบทแล้วคล้ายๆกันแต่มีคนอีกเยอะแยะมากมายที่ไม่มีโอกาสเหมือนฉันที่ผ่านช่วงวัยเด็กได้อย่างคุ้มค่าไม่เสียใจที่เกิดมาในครอบครัวยากจนเพราะสิ่งเหล่านี้ฝึกให้ฉันสามารถมีชีวิตอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไม่แพ้คนอื่น

Results (Thai) 1:

ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันมีพี่น้องด้วยกันหกคนซึ่งประกอบด้วยพี่ชาย 3 คนพี่สาว 1 คนและน้องชาย 1 คนฉันเป็นลูกคนที่ห้าจำได้ว่าในทุกๆตอนนั้นฉันได้ 3 ขวบพ่อกับแม่จะทิ้งให้ฉันอยู่ตาและยาย ที่ไม่ได้ใส่อะไรเลย แต่ก็อร่อยพอฉันอายุได้ 4 ขวบ ต้องใส่ชุดอยู่บ้านและละ 2 กิโลเมตรต้องเดินไปกลับโรงเรียนวัน 3 พอเริ่มเข้าเรียนก็มีเพื่อนมากมายฉันเริ่มอ่านหนังสือกไก่เริ่มอ่านตัวเลขเป็น ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้มาก 6 ขณะนั้นฉันได้ 8 ขวบทำกับข้าวเช่นตำน้ำพริกต้มผักเป็นต้น จะได้ทานข้าวไปถางหญ้าปลูกข้าวปลูกถั่วหาผักหาปลา
พอฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เริ่มที่จะออกไปรับจ้างปลอกหัวหอมฉันก็ภูมิใจที่ได้เงินมาใช้ พอปิดเทอมใหญ่ในช่วงเดือนมีนาคมงานที่ทำคือรับจ้างปลอกกระเทียมนี้แหละที่เป็นแหล่งหาเงินของฉัน กว่าจะกลับก็ตอนเย็นไม่ต้องเป็นภาระพ่อกับแม่และยังเก็บไว้ซื้อสมุดดินสอตอนเปิดเทอมได้ด้วย